"மூன்று வேளைச் சாப்பாடு என்பதே ஊர்ஜிதம் இல்லாத ரெயில்பெட்டிக் குடும்பத்தில்பிறந்த .." - லதா சரவணன் எழுதும் இப்படியும் இவர்கள் #25

அப்படித்தான் இந்த ஏழாவது ஜீவன் அவள் அன்னையின் வயிற்றில் உருவெடுத்த போதே, ஒரு சாளரத்தின் நுனியில் உயிர்போகத் துடிக்கும் பறவையின் நிலைப்பாட்டை அவள் கொண்டிருக்கிறாள் அப்படித்தான் அந்த ஏழாவது குழந்தையை ஈன்றபோது அன்னைக்கு மிகப்பெரிய ஒரு வெறுப்பு அது குழந்தையின் தவறு என்பதைப் புரிந்து அவளின் சில கிலோகிராம் எடையுள்ள மூளைக்குப் புரியவில்லை. அன்றிலிருந்து நம் ஏழரைப் பிள்ளைக்கு அடியும் உதையும் தான் மாற்றாந்தாய் வேதனையை மனதளவிலும் உடலளவிலும் அவள் சுமந்தாள். வெகு அபூர்வமாய் கிடைத்த தோழமையிடம் தன் வேதனைகளை சொல்லித் தீர்த்த போது அதை தொடர்ந்து கிடைத்த அத்தனை பாவப் பார்வைகளும் வேதனைகளின் போர்வையாக அவளைத் தாங்கின. பாவப்பட்டு உணவும், உடையும், அன்பும் கூடவே காதலும் கிடைத்தது. யாருக்காகவும் காலமும் நேரமும் காத்திருக்கப் போவதில்லை என்பதைப் போல குழந்தை சிறுமியாகி சிறுமி யுவதியாகி யுவதி மணமகளாய் மாறி மனைவியாய் அவள் கொண்டாடப்பட்டாள். இது நாள் வரையில் இருந்த உதாசீனம் அத்தனையும் மாறி ரத்தினக்கம்பள தேவதையாகிப் போனாள். ஆனால், பாவம் சொரிந்த கண்களும், வார்த்தைகளும் தற்போதைய பாராட்டுக்களை ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. மீண்டும் மீண்டும் அவளின் சுய பச்சாதாபம் தலை தூக்கத் தொடங்கியது.

அதில் அவள் இன்பம் காணத் தொடங்கினாள். பாவப்பட்ட இவளுக்கு வந்த வாழ்வைப் பார்த்தாயா என்ற பொறாமைகள் கூட இனித்தன. தன் சுயத்தை அவள் இழப்பதை அறியாமலேயே கணவன் சிறு சுணக்கம் கூட இல்லாத தாம்பத்தியத்தை அளித்தான். முதல் குழந்தை கருவுற்று இருந்த போது அவளுக்கு எல்லையில்லா சந்தோஷம். ஆனால் அது காலத்தால் கலைந்த போது அவளின் துரதிருஷ்டம் துரத்துவதாகவும், அந்த பாவத்தின் சாயல் தன்னைத் தொடருவதைப் போலவும் மீண்டும் தன் மேல் விழுந்த பச்சாதாபத்தில் அவள் அதை ரசிக்க ஆரம்பித்தாள். மீண்டும் இரண்டாவது முறை கர்ப்பம் தரித்த போது அவளே அதை அழித்தாள் பச்சாதபக் கட்டிலில் தவழும் குழந்தையாய் மாறினாள். ஆனால் மூன்றாவது குழந்தையின் கர்ப்பம் தரிக்கும்போது ஒவ்வொரு விநாடியும் கண்ணின் மணியாய் கண்காணிக்கப்பட்டதால் குழந்தை பிறந்து இரு மாதங்கள் ஆகிவிடவே, இன்று கடைசி முயற்சி தன் பிஞ்சுப் பிள்ளையைப் பறிக்க முடியாமல் போனதால் அவளின் அத்தனை கோபமும் பூனையின் மேல் போய் விழுந்தது.


கடவுளே என்று சத்தம் எழுப்பாமலே அவளின் துணைவன் திகைத்தான் மனைவியின் இந்த செய்கைக்கு உண்டான காரணத்தை அவன் அறிந்திருக்கவில்லை, மறுநாள் ஏதேதோ காரணம் சொல்லி மருத்துமனைக்கு கூட்டிச் சென்று சோதனைக்கு உட்படுத்திப் பார்க்கையில் தெரிந்து போனது அவளின் மனச்சிதைவு. அந்த மனசிதைவு தீர்ந்து அவளை மீண்டும் தன் சிம்மாசன மகாராணியாக்க காத்திருக்கிறான் அந்த அன்பு கணவன்.

"ஒவ்வொரு கம்பிக்குப் பின்னாலும் ஒவ்வொரு மனிதர்கள்.." - லதா சரவணன் எழுதும் இப்படியும் இவர்கள் #26