Skip to main content

நிறம் மாறும் செங்கொடி தேசம் – வியட்நாம் பயணத் தொடர் பகுதி – 5 

Published on 13/01/2024 | Edited on 13/01/2024
vietnam-travel-series-part-5
டாங்

இந்திய ரெஸ்டாரென்ட்டில் சாப்பிட்டு முடித்த பின் பில் வந்தது. வாங்கிப் பார்த்தபோது மயக்கமே வந்துவிட்டதுன்னு போன பகுதியில் சொல்லியிருந்தேன். ஏன் தெரியுமா? மூன்று பராத்தா, ஒரு 300 எம்.எல் வாட்டர் பாட்டிலுக்கு 6.5 லட்சம் டாங். நம்மவூர் மதிப்புக்கு 1900 ரூபாய் சொச்சம். வாட்டர் பாட்டில் விலை 30 ஆயிரம் டாங். நம்மவூர் மதிப்புக்கு 90 ரூபாய் சொச்சம். 

6.5 லட்சம் டாங்கை கொடுத்துவிட்டு வெளியே வந்ததும், எங்களுக்காக நியமிக்கப்பட்ட உள்ளுர் டூர் கைடு, ஏறுங்க ஏறுங்க என அவசரப்படுத்தி காரில் ஏற்றிக்கொண்டு நம்மை அழைத்துச் சென்று ஒரு தொன்மையான கட்டடம் முன்பு இறக்கினார். ஏழு நூற்றாண்டுகளாக வியட்நாம் மக்களின் வாழ்வைப் பல்வேறு கட்டத்திற்கு மேல் நோக்கி நகர்த்திச் சென்ற கட்டடம் அது.

vietnam-travel-series-part-5
பல்கலைக்கழகம் நுழைவு வாயில்

1066 முதல் 1127 வரை டை கோ வியட் எனும் இன்றைய வியட்நாம்  நாட்டை ஆட்சி செய்த பேரரசர் லைநான்டங் ஆட்சிக் காலத்தில் 1070ல் கட்டப்பட்ட இந்த அறிவு மையம், 1076ல் இருந்து நாட்டின் பல்கலைக்கழகமாக செயல்பட்டு வந்தது. பண்டைய கால சிந்தனைக் கல்வி முறையான கன்பூசியனிசத்தை இந்த பல்கலைக்கழகம் போதித்தது. கன்பூசியனிசம், மனித நேயத்தை வலியுறுத்தும், சமூக நல்லிணக்கத்தை கடைப்பிடிக்க வேண்டும், சடங்கு நெறிமுறைகளின்படி எப்படி வாழ வேண்டும், பகுத்தறிவு சிந்தனையுடன் இருக்க வேண்டும் என்பதோடு போர்க்களத்தில் எப்படி இருக்க வேண்டும், போர்க்கள பயிற்சிகள் போன்றவை ஆகியவை அங்கு கற்றுத் தரப்பட்டுள்ளன. 

vietnam-travel-series-part-5
சு வான் ஆன்

ஆங்கிலத்தில் ‘கிரேட் வியட்’ எனப் பொருள்படும் அன்றைய ‘டை கோ வியட்’ நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளில் இருந்த குறுநில மன்னர்கள், நாட்டின் அரசர்கள், பேரரசர் குடும்ப வாரிசுகள் இங்கு கல்வி பயின்றனர். இந்தப் பல்கலைக்கழக வளாகத்தில் இருந்த ஒருவரின் சிலை முன்பு அனேகமானோர் மரியாதை செலுத்தினர். யார் என வினவியபோது, அவர் பெயர் ‘சு வான் ஆன்’ என்பது தெரியவந்தது. 

சிறந்த கல்வியாளரான சு வான் ஆன், மன்னர் நடத்திய பெரிய தேர்வுகளில் வெற்றி பெற்றவர். அதன் மூலமாக அரசுப் பணிக்கு சென்றிருந்தால் பெரிய பதவிகள் வந்திருக்கும். ஆனால் அதனை மறுத்துவிட்ட அவர், தனது பகுதியில் கன்பூசியன் பள்ளியைத் திறந்து நடத்த துவங்கினார். நாடு முழுவதும் கன்பூசியன் கல்வியை, கொள்கையை பரப்பும் பணியில் ஈடுப்பட்டார்.

பேரரசர் லைநான்டங் ஆட்சிக் காலமெல்லாம் முடிந்து 1314 முதல் 1329 வரை ஆட்சி செய்த பேரரசர் ட்ரன் மிங் டோங், தனது மகன் ட்ரன் ஹெய்ன் டோங்குவுக்கு கன்பூசியனிசம் கல்வியைப் போதிக்க ஹனாய் பல்கலைக்கழகத்தில் சேர்த்தார். ட்ரன் ஹெய்ன் டோங்குவுக்கு கன்பூசியனிசத்தை போதிக்க சு வான் ஆன் அரசரால் நியமிக்கப்பட்டார். ஹனாய் பல்கலைக்கழகத்தின் உயர் பொறுப்பான மாண்டரின் எனும் பதவியில் இருந்த சு வான் ஆன், மன்னருக்கு நீதி ஆலோசனை வழங்கும் குழுவிலும் முக்கியப் பங்கு வகித்தார். 

vietnam-travel-series-part-5
பல்கலைக்கழகத்தின் ஒரு பகுதி

போர்த்துகீசியர்கள் அதிகார அமைப்பில், கட்டளையிடுபவரை குறிக்கப் பயன்படுத்தும் சொல்லான மாண்டரின் பிற்காலத்தில் சீனா எடுத்துக்கொண்டது. சீன ஆட்சியின் கீழ் வியட்நாம் 800 ஆண்டுகள் இருந்ததால், சீன சொற்கள் பல வியட்நாம் ஆட்சியாளர்களின் பயன்பாட்டிற்கும் வந்தது. கன்பூசியன் ஆசிரியராக இருந்து, பேரரசரின் மகனுக்காக பல்கலைக்கழகத்தில் நியமிக்கப்பட்டு, வியட்நாம் கல்வித்துறையின் உயர் பொறுப்பான மாண்டரின் பொறுப்பில் செயல்பட்டு, மன்னரின் ஆலோசனைக் குழுவிலும் முக்கியப் பங்கு வகித்த சு வான் ஆனின் புகழ் வியட்நாம் முழுக்க பரவியது. வியட்நாமை தாண்டி சீனாவில் இவரின் கல்வித்திறன் பரவியது. 

ஹனாய் பல்கலைக்கழகத்தில் பல ஆண்டுகளாகப் பணியாற்றிய சு வான் ஆன், பல்கலைக்கழகத்தில் ஊழல் செய்த 7 அலுவலர்களைத் தண்டிக்கச் சொல்லி மன்னரிடம் புகார் கொடுத்திருக்கிறார். ஆனால், அப்போது மன்னராக இருந்தவர் அதனை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. இதனால் தனது பணியை ராஜினாமா செய்த சு வான் ஆன், தொடர்ந்து கல்வி கற்பிப்பதிலும், புத்தகங்களை எழுதுவதிலும் தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டார். அவரைப் போற்றும் விதமாகவே ஹனாய் பல்கலைக்கழகத்தில் சிலை நிறுவப்பட்டுள்ளது. 

vietnam-travel-series-part-5
சு வான் ஆன் பெயரில் உயர் நிலைப் பள்ளி

இன்றைய வியட்நாமின் முக்கிய நகரங்களான ஹனாய், ஹோ சிமின், ஹீயூ ஆகிய பகுதிகளில் சு வான் ஆன் பெயரில் உயர் நிலைப் பள்ளிகள் உள்ளன. படிப்பில் மிகத் திறமையான மாணவர்கள் மட்டுமே இங்கு சேர முடியும். இங்கு படித்தவர்களில் சிலர் பிற்காலத்தில் வியட்நாமின் ஜனாதிபதி, துணை ஜனாதிபதி, பிரதமர், அமைச்சர்கள், ராணுவ உயர் அதிகாரிகள் பொறுப்புகளில் இருந்துள்ளனர். இருந்தும் வருகின்றனர். பலர் அரசின் பொறுப்புகளில் இருக்கின்றனர். 

இவர் பணியாற்றிய இந்த வியட்நாம் பல்கலைக்கழகம், தற்போது இலக்கிய கோவில் என அழைக்கப்படுகிறது. இதன் வளாகத்தில் தியன் குவாங் என்கிற கிணறு உள்ளது. அது இலக்கிய கிணறு என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. 1076 முதல் 700 ஆண்டுகள் கடந்து இயங்கி வந்த அந்தப் பல்கலைக்கழகம், 1802 ஆம் ஆண்டு ‘நகுயன் வம்சம் யூ’ நகரத்தில் புதிய கல்விச் சாலையை உருவாக்கியதால் இது தனது தன்மையை இழக்க துவங்கியது. அதன்பின் இது பிரெஞ்ச் ஆட்சிக் காலத்தில் நினைவுச் சின்னமாக மாற்றப்பட்டது. அதன்பின் இப்போது நாட்டின் மதிப்புமிக்க வரலாற்றுச் சின்னமாக பராமரிக்கப்படுகிறது.

நிறம் மாறும் செங்கொடி தேசம்! – வியட்நாம் பயணத் தொடர் பகுதி – 4

Next Story

நிறம் மாறும் செங்கொடி தேசம்! பகுதி - 13

Published on 05/03/2024 | Edited on 06/03/2024
vietnam travel series part 13

கடிகாரத்தில் நேரம் 5 மணியை காட்டியது. 5 மணிக்கெல்லாம் இருட்டிவிட்டதே என நினைத்தால் காலநிலை அப்படி. 4 மணிக்கெல்லாம் சூரியன் மறைந்து இருள் கவ்வத் தொடங்கிவிடுகிறது. வியட்நாமில் 5 மணி என்றால் இந்தியாவில் மாலை 3.30 மணி.

நம்மை முதல் நாள் ஹோட்டலில் இறக்கிவிட்டபின் இரவு உணவுக்காக தலைநகர் ஹனாய் வீதிகளில் வலம் வந்தோம். அங்கு நாம் கண்டது, நகரத்தின் பல பகுதிகளில் பல்வேறு விதமான கடைகள், ஷாப்பிங் மால்கள் எல்லாம் 7 மணிக்கெல்லாம் மூடப்பட்டு இருந்தது. சுற்றுலாப்பயணிகள் அதிகம் புழங்கும் பகுதிகளில் மட்டும் கடைகள், தங்கும் விடுதிகள், சாலையோர உணவகங்கள் இரவு 9 மணி அதிகபட்சம் 10 மணி வரை இயங்குகின்றன. இதிலும் விரல்விட்டு எண்ணக்கூடிய உணவு கடைகள் மட்டுமே இரவு 11 மணி வரை இயங்குகின்றன.  

இந்தியாவில் விதவிதமாக சாப்பிட்டு நாக்கு நளபாகத்துக்கு அடிமையானவர்கள் வியட்நாம் உணவை சாப்பிட்டால் முகம் சுருங்கிவிடும். வியட்நாமின் பிரதான உணவு ’போ’ என சொல்லப்படும் சூப். சுடச்சுட தருகிறார்கள். அதில் சைவம் என்றால் நூடூல்ஸ், நறுக்கப்பட்ட வெங்காயதண்டு, வேகவெக்கப்பட்ட முட்டைக்கோஸ் இலை, ஏதாவது ஒரு கீரையை போட்டு தருகிறார்கள். அசைவம் என்றால் நூடூல்ஸ்சுடன், எலும்பு இல்லாத வேகவைக்கப்பட்ட சிக்கன் துண்டுகளை பஞ்சுபோல் பிச்சிப்போட்டு தருகிறார்கள். பீப், பன்றிக்கறி வேண்டும் என்றாலும் கலந்து தருகிறார்கள். அவர்களின் உணவு எதிலும் உப்பு கிடையாது, காரம்  கிடையாது, பெப்பர் கூட கிடையாது. சில ஹோட்டல்களில் மட்டும் பெப்பர், உப்பு தந்தார்கள். வியட்நாமிய மக்கள் பெரும்பாலும் உணவில் உப்பு, காரம் சேர்த்துக்கொள்வதில்லை. உணவில் மஞ்சள் தூள் மட்டும் போட்டு வேகவைத்த உணவை தருகிறார்கள். உணவில் காரம் வேண்டும் என்றால் பொடிசாக நறுக்கிய பச்சை மிளகாய் 4 அல்லது 5 துண்டு தருகிறார்கள் அல்லது மிளகாய்சாஸ்  தருகிறார்கள்.

காலை, மதியம், இரவு மூன்று வேளையும் கட்டாயம் வியட்நாமியர்கள் போ உணவை சாப்பிடுகிறார்கள். அதற்கு தொட்டுக்கொள்ள பொரித்த நத்தை, வேகவைக்கப்பட்ட மஸ்ரூம், மீன் துண்டுகளை வாங்கிக்கொள்ளலாம். அவர்கள் தரும் உணவை அந்த இரண்டு குச்சிகளில் எடுத்து சாப்பிடுவதுதான் எங்களுக்கு சிரமமானதாக இருந்தது. அவர்களும், மேற்கத்திய சுற்றுலாப்பயணிகள் அசால்டாக அதனை பயன்படுத்துகிறார்கள். கைக்கும் வாய்க்கும் ஒரு தொடர்பு  இருக்கணும்ங்க, உணவை கைகளால் பிசைந்து அதை எடுத்து நாம் வாயில் வைத்து  சாப்பிடும்போதுதான் உணவு மேல் மரியாதை வரும், அது உடம்பில் ஒட்டும் என வாட்ஸ்அப் வாத்தியார்களின் மெசேஜ் எப்போதே படித்தது நினைவுக்கு வந்ததால் அவுங்க சொல்றது நியாயம்தானே என சமாதானம் செய்துக்கொண்டு நம்மவூர் ஸ்டைல்க்கே மாறிவிட்டேன்.  

அசைவத்தில் சிக்கன், கடல் உணவுகள், பீப், பன்றிக்கறி பிரதானமாக உள்ளது. மட்டன் எனச்சொல்கிறார்கள் அது ஆட்டுக்கறி இல்லை. பன்றிக்கறி. சாப்பிட்டு பழக்கம் இல்லாததால் தினமும் சிக்கன், கடல் உணவையே சாப்பிட்டுக்கொண்டு இருந்தோம். அதிலும் எண்ணெய்யில் பொறித்த குட்டி ஆக்டோபஸ் அவ்வளவு அற்புதமாக இருந்தது.

ஹோட்டல்களில் மாலை நேரத்தில் ஸ்நாக்ஸ் என்கிற பெயரில் மரவள்ளி கிழங்கில் செய்யப்பட்ட வடை, வேகவைத்து வறுக்கப்பட்ட உருளைக்கிழங்கு சிப்ஸ், வெங்காய போண்டா அற்புதமாக செய்து தந்தனர். உப்பு இல்லாத பண்டம் குப்பைக்கு என்பது நம்மவூர் பழமொழி. அங்கே உப்புயில்லாத பண்டம் வயிற்றுக்கு என்கிறார்கள். உப்புதான் இல்லை. ஆனால் அவ்வளவு அற்புதமாக இருந்தது.

வியட்நாம் உணவு பழிவாங்கிவிடுமோ என நினைத்திருந்தோம். முதல் இரண்டு நாள் வியட்நாம் உணவுகளை ஏற்றுக்கொள்ள நாக்கு அடம்பிடித்தது. அதன்பின் அதன் சுவைக்கு பழக்கமாகி அங்கிருந்த 14 நாட்களும் உடம்பை எதுவும் செய்யவில்லை.

வெள்ளை சோறு வியட்நாமில் எல்லா ஹோட்டல்களிலும் தருகிறார்கள். நம்மவூரில் சாப்பாடு என்றால் அதனோடு சாம்பார், காரக்குழம்பு, மோர்க்குழம்பு, ரசம், மோர், பொறியல், கூட்டு என வகைவகையாக தருவார்கள். அங்கே அதெல்லாம் கிடையாது, அரைவேக்காட்டில் வேகவைக்கப்பட்ட கத்தரிக்காய், வெங்காயம், புதினா வைத்து அதன்மேல் எண்ணெய்யில் பொறிக்கப்ட்ட சிறியதாக கட் செய்யப்பட்ட வெங்காய தாள்களை தூவி சாஸ் ஊத்தி தனியாக ஒரு பிளேட்டில் தந்தார்கள். சாதத்தோடு இதனைத்தான் கலந்து சாப்பிடவேண்டும். தொட்டுக்க மரவள்ளிக்கிழங்கு வடை தருகிறார்கள்.

வெள்ளை சாதமே சர்க்கரை பொங்கல் போல் லேசாக தித்திப்பாக இருந்தது.  காலை, இரவு நேரத்தில் ப்ரைட்ரைஸ் கண்டிப்பாக இருக்கிறது. சிக்கன் ரைஸ், பீப் ரைஸ், வெஜிடபிள் ப்ரைட்ரைஸ் தருகிறார்கள். முட்டை அங்கே வெஜ் கேட்டகரியில் வைத்துள்ளார்கள். ஒரு ஆம்லேட் என்றால் இரண்டு முட்டை ஊத்தி செய்கிறார்கள்.

உலகளவில் சாலையோர உணவகங்களில் புகழ்பெற்றது வியட்நாம். வியட்நாம் நாட்டில் தலைநகரம் ஹனாய், ஹோசிமின், அலாங் பே போன்ற எந்த நகரமாக இருந்தாலும், சிற்றூராக இருந்தாலும் நடந்துபோகும்போது தடுக்கி விழுந்தால் சாலையோர உணவகங்கள் மேல்தான் விழவேண்டும். அந்தளவுக்கு சாலையோரங்களில் உணவகங்கள் உள்ளன. 80 சதவித சாலையோர உணவகங்கள் அசைவம். 20 சதவிதம் அளவுக்கே சைவ உணவகங்கள். 

வியட்நாம் மக்கள் பெரும்பாலும் இந்த சாலையோர உணவகங்களிலேயே உணவு சாப்பிடுகின்றனர். வெளிநாட்டு சுற்றுலாப்பயணிகள் குறிப்பாக மேற்கத்திய நாடுகளில் இருந்து வரும் பயணிகள் ஆர்வமாக இங்கே சாப்பிடுகின்றனர். அந்தளவுக்கு  சாலையோர உணவகங்கள் தூய்மையாக இருந்தன. சாலையோர ஹோட்டல்களில் குறைந்த விலை, தரமான உணவாக இருக்கிறது. பெரிய ஹோட்டல்களில்  அதிகவிலை, அதே தரத்திலான உணவு கிடைக்கிறது.

ஆயிரக்கணக்கான சிறிய, பெரிய உணவகங்கள் இருந்தாலும் உணவு பொருட்களின் விலை நம்மவூரைவிட அதிகமாகவே இருக்கிறது. சாலையோர உணவு விடுதியாக இருந்தாலும், ஓரளவு பெரிய உணவு விடுதியாக இருந்தாலும் விலை கிட்டதட்ட  ஒரே விலையாகத்தான் இருந்தது. கொஞ்சம் தான் வித்தியாசப்படுகிறது.

நம்மவூர் சாப்பாட்டத்தை தான் சாப்பிடனும் என விரும்பி இந்திய ரெஸ்டாரெண்ட்டுக்குள் சென்றால் அங்கே கிடைப்பது நார்த் இந்தியா உணவுகள் தான். தென்னிந்திய உணவுகள் 99 சதவிதம் நாட்டின் எந்த பகுதியிலும் கிடைப்பதில்லை. 

இங்குள்ள ஹோட்டல்களில் உள்ள ஒரே ஒற்றுமை குடிக்க தண்ணீர் வைப்பதில்லை. 300 மில்லி லிட்டர் குடிதண்ணீர் பாட்டிலின் விலை நம்மவூர் மதிப்புக்கு 80 ரூபாய் வருகிறது. கம்பெனிக்கு தகுந்தார்போல் விலையும் மாறுகிறது. சாப்பிடும்போது விக்கல் எடுத்தால் என்ன செய்வது? அதற்கு இதை குடிங்க என நம் கையில் திணிப்பதை பார்த்து அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

பயணங்கள் தொடரும்…………..  

Next Story

நிறம் மாறும் செங்கொடி தேசம்! பகுதி – 12

Published on 15/02/2024 | Edited on 15/02/2024
vietnam-travel-series-part-12

1930 அக்டோபர் 20 ஆம் தேதி வியட்நாம் பெண்கள் சங்கம் தொடங்கப்பட்டது. பின்னர் விடுதலைப் பெண்கள் சங்கம், ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு பெண்கள் சங்கம், ஜனநாயகப் பெண்கள் சங்கம் என பெயர்களை மாற்றிக்கொண்டு களத்தில் இயங்கி வந்தன. 1931 முதல் சுதந்திர நாடாக அறிவிக்கப்பட்ட 1945 வரை வியட்நாம் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்காக மக்களிடம் ஆதரவை திரட்டுவதில் தீவிர பங்காற்றி வந்தது. பிரெஞ்ச் ஆதிக்கத்தை எதிர்த்து போராட்டங்கள் நடத்தின. அதோடு இந்தோசீனா போரில் இச்சங்க பெண்கள் கலந்துகொண்டனர். துப்பாக்கிப் பிடித்து களத்தில் சண்டையிட்டனர். அதில் முக்கியமானவர் நுகுய்ன் தை டிங் என்கிற பெண்மணி. ஹேசிமின் தலைமையிலான தேசிய விடுதலை முன்னணி அமைப்பின் முக்கிய பெண் தலைவராக இருந்தார். இந்த பெண் ஆளுமைகள் மட்டுமல்லாமல் அவர்களின் போராட்டம், வீரம் குறித்து அறிந்துகொள்ள இந்த சிறைச்சாலையில் மட்டுமல்ல இதன் அருகிலேயே வியட்நாம் பெண்கள் அருங்காட்சியகத்தில் அதன் குறிப்புகள் வைக்கப்பட்டுள்ளது.

1985 ஆம் ஆண்டு வியட்நாம் பெண்கள் சங்கம் தொடங்கப்பட்டது. இதன் தலைவரான நுகுய்ன் தை டிங் என்பவரால் அது தொடங்கப்பட்டது. இவர் இரண்டாம் இந்தோசீனா போரின்போது தேசிய விடுதலை முன்னணியில் முக்கிய பெண் தலைவராக இருந்தார். அவரின் வேண்டுகோளின்படியே பெண்கள் அருங்காட்சியகம் அமைக்கப்பட்டது. ஹனாய் நகரத்தில் அமைக்கலாம் என முடிவு செய்யப்பட்டு 1987 ஜனவரி 10ஆம் தேதி வியட்நாம் சோசலிஸ்ட் குடியரசின் அரசாங்கத்தின் அறிவுறுத்தலின்படி அதிகாரப்பூர்வமாக நிறுவப்பட்டது. 1995 அக்டோபர் 20 ஆம் தேதி நான்கு மாடி கட்டிடமாக திறக்கப்பட்டது. இந்த கட்டிடத்திற்குள் குடும்பத்தில் பெண்கள், வரலாற்றில் பெண்கள், பெண்கள் ஃபேஷன் என மூன்று தலைப்பில் பிரித்து வைக்கப்பட்டு, நாட்டில் உள்ள 54 இனங்களின் பெண்களின் கலாச்சாரம், உணவு, உடை, கலாச்சாரம், விடுதலை போராட்டம், இந்தோசீனா போர், இரண்டாம் இந்தோசீனா போரில் பெண்களின் பங்கை பறைச்சாற்றும் ஆவணங்களாக 40 ஆயிரம் பொருட்கள் மக்களின் பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டுள்ளன. 

வியட்நாமில் உள்ள 64 மாகாணங்கள் மற்றும் நகரங்களில் நடத்தப்பட்ட ஆய்வுகளில் பாலினம் மற்றும் பெண்களின் பிரச்சினைகள் குறித்த விழிப்புணர்வு பெண்களிடம் குறைவாக உள்ளது. கிராமப்புற பெண்களிடம் விழிப்புணர்வே இல்லை. தொலைதூரப் பகுதிகளில் வசிக்கும் பெண்கள் பொதுவாக அரசியல் கூட்டங்களில் கலந்துகொள்வதில்லை. பெண்களுக்கு ஓய்வு மற்றும் சமூக நடவடிக்கைகளில் பங்கேற்பதற்கு குறைந்த நேரமே உள்ளது. அவர்களின் பெரும்பாலான நேரங்கள் வீட்டு வேலைகள் செய்யவும், வயல்களில் வேலை செய்யவும், கால்நடைகளை வளர்த்து பொருளீட்டவே நேரம் சரியாக இருக்கின்றன என்றுள்ளார்கள். இதனால் எல்லா மட்டத்திலும் பெண்களின் வளர்ச்சி, முன்னேற்றம் மற்றும் பாலின சமத்துவத்தை நகர்ப்புறங்களை விட கிராமப்புறங்களில் அதிகளவு தடை செய்துள்ளன.

தற்போது நாடு முழுவதும் 10,472 உள்ளூர் பெண்கள் சங்கங்களைச் சேர்ந்த 13 மில்லியனுக்கும் அதிகமான உறுப்பினர்கள் வியட்நாம் பெண்கள் சங்கத்தில் உள்ளனர் என்கின்றனர். அருங்காட்சியக நிர்வாகிகள் நாடு முழுவதும் பெண்களிடம் நடத்திய ஆய்வில் நாடு விடுதலை பெற்றது, ஆனால் இன்னமும் ஆணாதிக்க சமுதாயத்திடம் இருந்து பெண்கள் விடுதலை பெறவில்லை என்கிறது.  

சுதந்திரத்துக்காக, உரிமைக்காக ஒருக்காலத்தில் பெரும் பேரரசுகளை எதிர்த்து, துப்பாக்கி குண்டுகளுக்கே பயப்படாத வியட்நாம் பெண்கள் இப்போது மக்களுக்காக குரல் கொடுத்துவிட்டு சிறையில் கொடுமைகளை அனுபவித்து வரும் சக பெண்களுக்கு குரல் கொடுக்ககூட தைரியமுற்று இருப்பதை காண முடிந்தது. 

பயணம் தொடரும்...

நிறம் மாறும் செங்கொடி தேசம்! பகுதி - 11