இளம்பெண்கள் கொலை செய்யப்பட்ட வழக்கு குறித்து தமிழ்நாடு காவல்துறையின் முதல் பெண் இயக்குநர், ஓய்வு பெற்ற ஐபிஎஸ் அதிகாரி திலகவதி விளக்குகிறார்.

2009 ஆம் ஆண்டு அனிதா பார்மர் என்கிற 22 வயது பெண் காணாமல் போனார். ஆண்களோடு பேசுவதைக் கூட பாவம் என்று நினைக்கும் சமுதாயம் அவருடையது. அந்தப் பெண் ஒரு இஸ்லாமிய இளைஞனுடன் ஓடிப்போனார் என்கிற தகவல் பரப்பப்பட்டது. இது ஒரு லவ் ஜிகாத் என்கிற செய்தியைப் பரப்பினர். மக்கள் அனைவரும் சேர்ந்து காவல் நிலையத்தில் புகார் கொடுத்தனர். அது ஒரு போராட்டமாகவே மாறியது. குற்றவாளியைக் கண்டுபிடிக்க ஒரு மாதம் டைம் வேண்டும் என்று காவல்துறையினர் கேட்டனர். பேச்சுவார்த்தை முடிந்தது.

சிறப்புப்படை அமைக்கப்பட்டு தேடுதல் வேட்டை நடைபெற்றது. அனிதாவின் போன் ரெக்கார்டுகளை சோதித்தபோது ஒரு குறிப்பிட்ட நபருடன் அவர் அதிகம் பேசியது தெரிந்தது. காவேரி என்கிற இன்னொரு பெண் தான் அது. காவேரியை ஒருவருடமாகக் காணவில்லை என்று தகவல் கிடைத்தது. புஷ்பா என்கிற பெண்ணுடன் காவேரி அதிக நேரம் போனில் பேசியது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. புஷ்பாவையும் காணவில்லை. புஷ்பாவின் போனில் வினுதா என்கிற பெண்ணின் நம்பர் கிடைத்தது. அவரைத் தேடியபோது அவரையும் காணவில்லை. 

காவல்துறையினர் அதிர்ச்சியடைந்தனர். பெண்கள் கடத்தப்பட்டு விபச்சாரத்தில் ஈடுபடுத்தப்படுகிறார்களோ என்கிற சந்தேகம் ஏற்பட்டது. அனைத்து இடங்களிலும் விசாரணை நடத்தப்பட்டது. காவேரி என்கிற பெண்ணின் போன் திடீரென செயல்பாட்டுக்கு வந்து அதன் பிறகு ஆஃப் ஆனது. எங்கிருந்து போன் செயல்பட்டது என்பதை ஆராய்ந்து விலாசத்தைக் கண்டுபிடித்து போலீசார் நேரில் சென்றனர். அங்கு தனுஷ் என்கிற இளைஞர் இருந்தார். மோகன் குமார் என்கிற தன்னுடைய மாமா தான் இந்த போனை தன்னிடம் கொடுத்தார் என்று அவர் கூறினார். மோகன் குமார் என்பவர் சுமித்ரா என்கிற பெண்ணிடம் போனில் அதிகம் பேசி வந்தார் என்பது தெரிந்தது. 

சுமித்ராவிடம் விசாரணை நடத்தப்பட்டது. சுமித்ராவை வைத்து மோகன் குமாரை வரவழைக்க திட்டம் தீட்டப்பட்டது. சொன்னபடி அவர் ஒரு இடத்துக்கு வந்தார். போலீசார் அவரைப் பிடித்து விசாரித்தனர். அவன் தான் குற்றவாளி என்பது தெரிந்தது. நடந்த அனைத்தையும் அவன் சொன்னான். இதுவரை 32 கொலைகள் செய்தவன் அவன். தன்னுடைய 20 வயதில் பள்ளியில் வாத்தியாராக அவன் வேலைக்குச் சேர்ந்தான். அங்கு ஏழாம் வகுப்பு படிக்கும் மேரி என்கிற பெண்ணைக் காதலித்து, அந்தப் பெண்ணுக்கு 18 வயது ஆகும் வரை காத்திருந்து திருமணம் செய்துகொண்டான். பேங்கிங் துறை உட்பட பல்வேறு வகைகளில் அவன் குற்றங்கள் செய்து வந்தான். 

ஒரு பெண்ணை மலை உச்சியிலிருந்து கீழே தள்ளிக் கொல்ல முயற்சி செய்தபோது மக்கள் அவனைப் பிடித்து போலீசில் ஒப்படைத்தனர். அந்தப் பெண் தானாகவே குதித்தார் என்று அவன் சொன்ன பொய் சாட்சியை நீதிமன்றம் நம்பி அவனை விடுதலை செய்தது. அதன் பிறகு தான் அவனுக்கு அதீதமான தைரியம் உருவானது. இன்னொரு பெண்ணை அவன் திருமணம் செய்துகொண்டான். ஸ்ரீதேவி என்கிற இன்னொரு பெண்ணையும் அதற்கடுத்து திருமணம் செய்துகொண்டான். திடீரென கர்நாடகாவில் உள்ள பல பஸ் நிலையங்களுக்கு அருகில் இருக்கும் கழிவறைகளில் பெண்கள் தொடர்ந்து உயிரிழக்கும் சம்பவங்கள் நடந்தன. 

எளிமையான பெண்களே தன்னுடைய குறியாக இருப்பார்கள் என்று அவன் வாக்குமூலம் கொடுத்தான். பெண்களை தனக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்திவிட்டு, அவர்களுக்கு மாத்திரை என்கிற பெயரில் சயனைடு கொடுத்து கழிவறைக்கு செல்லச் சொல்லி, அங்கு அவர்கள் இறந்துபோவதைக் கண்டு ரசிப்பான். இதே முறையைத் தான் அனைத்து பெண்களிடமும் அவன் கையாண்டுள்ளான். இவ்வளவு செய்த பிறகும் அவனை அவனுடைய குடும்பத்தினர் நல்லவன் என்றே நம்பி வந்துள்ளனர்.  

(காவல்துறையால் கைது செய்யப்பட்ட சயனைடு மோகன்குமார் தண்டனை என்னவானது என்பதை அடுத்த பகுதியில் காணலாம்).

- தொடரும்

திருடு போகும் நகைகளை திருடர்கள் என்ன செய்வார்கள். அதை வாங்குவதற்கு யார் இருக்கிறார்கள் என்ற கேள்வியை ஓய்வு பெற்ற காவல்துறை அதிகாரி ராஜாராம் அவர்களிடம் கேட்டோம். அதற்கு அவர் அளித்த விளக்கத்தினை காணலாம்.

திருட்டு நகைகளை வாங்குவதற்கென்று ஒரு கும்பல் எப்போதும் இருக்கும். தொடர்ச்சியாக திருடுகிறவர்களை அவர்கள் சரியாக அடையாளம் தெரிந்து வைத்திருப்பார்கள். திருட்டு நகையை வாங்கியதுமே அதை உருக்கி தங்க கட்டியாக மாற்றி விடுவார்கள். நகையை உருக்கியதுமே அது 24 கேரட் தங்கமாக மாறிவிடும். அதாவது அதில் சேர்க்கப்பட்ட செம்பு போன்றவை பிரிந்துவிடும். 24 கேரட் தங்கம் என்பது தங்க பிஸ்கட் என்றழைக்கப்படும். அது அப்போதைய மார்கெட் தங்க விலைக்கே விற்பனைக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்படும்.

தங்க மார்கெட்டில் அந்த தங்க பிஸ்கட்டுகள் போனதும் தங்க நகைக் கடைக்காரர்கள் யார் வேண்டுமானாலும் அதை வாங்கி நகை செய்ய பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். திருடியவனை பிடித்து எங்கே விற்றானோ அவனிடம் போயி பிடித்தால் அவன் 24 கேரட் தங்கத்தை நமக்கு திருப்பி தரமாட்டான். உருக்கிய நிலையில் செம்பு கலந்த 18 கேரட் தங்கத்தை தருவான். அதையும் சில சமயம் தரமாட்டார்கள். சாலையில் உட்கார்ந்து போராட்டம் நடத்துவார்கள். அவர்களுக்கு என்று இருக்கும் தங்க நகைக் கடைக்காரர்களுக்கான சங்கத்தினர் நம்மோடு வந்து சண்டைக்கு நிற்பார்கள். அவர்களை எல்லாம் சமாளித்து நகையை மீட்டுக் கொண்டு வந்து கொடுப்போம்.

ஆனாலும் நகையை பறிகொடுத்தவர்கள் 24 கேரட்டுக்கு பதிலாக 18 கேரட் தங்கத்தை பெற்றுக்கொண்டு மீதியை ஏதோ காவல்துறையே திருடிக்கொண்டதாக நினைத்துக் கொள்வார்கள். என்ன கஷ்டப்பட்டாலும் காவல்துறைக்கு நன்றி செலுத்தமாட்டார்கள் என்று நாங்கள் சொல்லிக் கொள்வதுண்டு. திருடுகிறவனை தேடுதல் என்பது முதற்கட்டமாக கை ரேகையைக் கொண்டு ஏற்கனவே திருடிய பட்டியல்களில் வருகிறானா என்று பார்க்க வேண்டும். புதிய கை ரேகையா இருந்தால் திருடியவனை கண்டுபிடிக்க காலம் எடுக்கும்.

சில சமயம் திருடியவனே 15 சவரன் தான் என்று சொல்வான். நகையை பறிகொடுத்தவர்கள் 20 சவரன் என்பார்கள். திருடனே சொல்வதுண்டு “நகையை பறிக்கொடுத்தவனை கூப்டுங்க, நானே கணக்கு சொல்றேன்” என்பதெல்லாம் நடப்பதுண்டு. சில சமயம் நகையை பறிகொடுத்தவர்கள் கூட பொய் சொல்வதுண்டு. சில சமயம் திருடனும் சிக்கி நகையை வாங்கியவரும் சிக்கினால் இருவரின் மீது வழக்கு தொடர்ந்து சிறைக்கு செல்லும்படியாகும். நகையை திரும்ப செலுத்தினாலும் திருட்டு நகையை வாங்கியதற்கான கால அளவு தண்டனையை அனுபவித்துதான் ஆகணும்.