‘உலக மக்கள் தொகையில் 40% பேருக்குத் தாய்மொழியில் கல்வி கிடைப்பதில்லை’ - அதிர்ச்சி தகவல்

கடந்த 2020ஆம் ஆண்டில் இருந்து நாடு முழுவதும் உள்ள கல்வி நிலையங்களில் புதிய கல்விக் கொள்கையை அமல்படுத்த மத்திய அரசு முனைப்பு காட்டி வந்தது. இருப்பினும், இந்த திட்டத்தை மத்திய அரசு நாடு முழுவதும் அமல்படுத்தியது. ஆனால், இந்த திட்டத்துக்கு தமிழ்நாடு உள்ளிட்ட சில மாநிலங்கள் கடும் எதிர்ப்பு தெரிவித்து வருவதால், இங்கு புதிய கல்விக் கொள்கையை திட்டத்தை அமல்படுத்த முடியவில்லை.

புதிய கல்விக் கொள்கையில் முக்கிய அம்சமான மும்மொழி கொள்கை, தமிழ்நாட்டிற்கு ஏற்புடையதல்ல என்று தமிழக அரசியல் தலைவர்கள், அந்த திட்டத்தை எதிர்த்து வருகின்றனர். அதே சமயம் தாய்மொழி, ஆங்கிலம் மற்றும் ஏதேனும் மூன்றாவது மொழியை கற்றுக்கொண்டால் மாணவர்களின் அறிவு வளர்ச்சிக் கூடும் என்று பா.ஜ.கவினர் கூறி புதிய கல்விக் கொள்கை திட்டத்திற்கு ஆதரவு தெரிவித்து வருகின்றனர். இந்த சூழ்நிலையில், உலக மக்கள் தொகையில் 40% பேருக்கு தாய்மொழியில் கல்வி கிடைப்பதில்லை என்ற அதிர்ச்சி தகவலை ஆய்வறிக்கை ஒன்று தெரிவித்துள்ளது.

சர்வதேச தாய்மொழி தினத்தின் 25வது ஆண்டு நிறைவையொட்டி, ஐநாவின் யுனெஸ்கோ (UNESCO) அமைப்பைச் சேர்ந்த உலகளாவிய கண்காணிப்பு குழு (ஜெம்) அறிக்கை ஒன்று வெளியிட்டுள்ளது. ‘மொழிகளின் முக்கியம்; பன்மொழிக் கல்வியில் உலகளாவிய வழிகாட்டுதல்’ என்ற தலைப்பில் வெளியான இந்த அறிக்கையில் கூறப்பட்டுள்ளதாவது, ‘இன்று உலகளவில் 40 சதவீத மக்கள் தாங்கள் சரளமாகப் பேசும் மற்றும் புரிந்துகொள்ளும் மொழியில் கல்வி பெறுவதற்கான வசதி இல்லாமல் உள்ளனர். சில குறைந்த மற்றும் நடுத்தர வருமான நாடுகளில், இந்த எண்ணிக்கை 90 சதவீதமாக உள்ளது. இதனால், 100 கோடி கற்பவர்களில், கால் பில்லியனுக்கும் அதிகமான கற்பவர்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர்.

முதலில் கவனிக்க வேண்டிய விஷயம் என்னவென்றால், இளைஞர்களின் வாழ்க்கையில் தொழில்நுட்பத்தின் பரவலான செல்வாக்காலும், கொரோனா- 19இன் தாக்கத்தாலும் குறிக்கப்பட்ட இந்த தசாப்தத்தில், வாசிப்பு மற்றும் கணிதம் இரண்டிலும் கற்றல் நிலைகள் கடுமையாகக் குறைந்துள்ளன. அடுத்து கவனிக்க வேண்டிய விஷயம் என்னவென்றால், மொழியியல் காரணங்களால் பின்தங்கிய கற்பவர்கள் மீது தாக்கம் விகிதாசாரமாக இல்லை. கல்வியில் நாடுகள் பல்வேறு மொழியியல் சவால்களை எதிர்கொள்கின்றன. பெரும்பாலும் காலனித்துவத்தின் மரபாக, உள்ளூர் மக்கள் மீது மொழிகள் திணிக்கப்பட்டுள்ளன. அவை கற்பிப்பதற்கான பயன்பாட்டைத் தடுக்கின்றன மற்றும் கல்வி ஏற்றத்தாழ்வுகளை உருவாக்குகின்றன. அதே நேரத்தில், சில நாடுகளில் அதிக மொழியியல் பன்முகத்தன்மை கல்வி முறைகளுக்கு சவால்களை முன்வைக்கிறது. ஏனெனில் பன்மொழி கல்வித் திட்டங்களை செயல்படுத்துவதற்கான வளங்கள் குறைவாகவே உள்ளன.

தாய்மொழியின் பங்கு குறித்த நாடுகளின் புரிதல் வளர்ந்து வரும் போதிலும், தாய்மொழியில் கற்பித்தல் கொள்கை ஏற்றுக்கொள்வது என்பது குறைவாகவே உள்ளது. தாய்மொழிகளைப் பயன்படுத்துவதற்கான வரையறுக்கப்பட்ட ஆசிரியர் திறன், தாய்மொழிகளில் வளங்கள் கிடைக்காதது மற்றும் சமூக எதிர்ப்பு ஆகியவை பெரும் சவால்களாக உள்ளன. குடியேற்றம் நடக்கும் போது, பணக்கார நாடுகளில் வகுப்பறைகளுக்கு புதிய மொழிகளைக் கொண்டுவருகிறது, மொழியியல் பன்முகத்தன்மையை வளப்படுத்துகிறது, ஆனால் அறிவுறுத்தல் மற்றும் மதிப்பீட்டிலும் சவால்களை ஏற்படுத்துகிறது. கணிசமான புலம்பெயர்ந்த மக்கள்தொகை கொண்ட நாடுகளில், கொள்கைகள் பயனுள்ள பால மொழித் திட்டங்கள், தகுதிவாய்ந்த ஆசிரியர்கள் மற்றும் அனைவரின் பல்வேறு மொழியியல் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யும் உள்ளடக்கிய கற்றல் சூழல்களை செயல்படுத்த வேண்டும். ஆரம்பகால குழந்தை பருவ கல்வியாளர்களுக்கு கலாச்சார ரீதியாகவும், மொழியியல் ரீதியாகவும், பதிலளிக்கக்கூடிய கற்பித்தல் குறித்து பயிற்சி அளிக்கப்பட வேண்டும்” என்று தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.